Драмски текст: Некогаш работите едноставно не се како што ги замислуваме

-

 

(Ноќ.Темна и глува.Пуста и далечна. Оставена сама, можеби прерано размислувам за животот.Или не.Само размислувам за нештата во него.Секој горчлив пораз досега.Секоја пара што ја должиме и дали некогаш ќе се ослободиме од тој товар.Никогаш не мислев дека едно име на животно би се дало на нешто толку црно,горко и сосема туѓо.)

 

Петок попладне,часовите завршуват а јас трчам кон работа. Го оставам ранецот во холот на куќата се преоблекувам за да не ја накапам униформата и се фаќам на работа.

Госпоѓа Хаус: Мила,погрижи се да го избришеш секој ќош на куќата, денес имаме гости! И побрзај! Внимавај на вазната, трета колекција на еден уметник е!

Јас:Во ред,во ред.

Некако го прозборувам тоа под здив и продолжувам со чистење.Го планирам остатокот од денот. По ова треба да одам до ресторанот-денес се скратени со ќелнери.Ох, дали овие некогаш слушнале за канта за отпадоци? Под креветов најдов секакви дрангулии.

(По чистењето, госпоѓа Хаус  ми ја тупнува платата а јас летам низ вратата. Морам да стигнам до следната работа инаку ќе биде хаос.)

Задишано влетувам низ задната врата на главната кујна и се буткам низ забрефтаните кувари. Ја облекувам униформата и се фаќам за работа. Носејќи храна се удирам во една жена а чиниите летаат насекаде.

 

Жената: Девојчиште бе! Нели гледаш кај одиш? Ми ги посипа чевлите, навистина, имаш ли некаква појма каде одиш?

Ги собирам чиниите без никаква сила да се расправам. Се сечам од еден од острите парченца но продолжувам да собирам. Сакав да излезам од непријателски настроената средина но не беше физички можно. Можеби по огромен труд би можела? Во осум се вратив дома. Ме пречека долото трепкање на машината за приказ на основните човекови потреби-ниво на кислород,крв и тн.. Кејти ме извести за состојбата на мама. По половина час се врати и бато. Имавме скромна вечера.

Бато: Колку заработи?

Јас: Еве,ти? Мораме прво да платиме струја,ќе ни ја исклучат за 5 дена.

Бато:Добро,не се грижи засега е доволно.Утре ќе работам до доцна, не ме чекај, легни си навремено еднаш.

Излегов на малата терасичка .Мирисот на дожд измешан со мирисот на свеќи од ванила... Мирис на есен. Поосамена од обично. Не јас. Есента. Мене ми е добро.
Го комбинирам старото со новото, собирам моменти изминати. Кој може да ме обвини, студеново време ми ги врати спомените. Премногу се. Посебно во сезоната на калинките. Додека внимателно ги одбирам најубавите зрнца, не можам а да не се сетам на  мама.Некогаш седам на нејзиниот кревет и ѝ раскажувам како е надвор во светот. Метежот на улиците и малите насмевки кои ти ги даваат луѓето кога ќе направиш нешто добро за нив. Таа секогаш молчеше и слушаше. Изгледаше уморно и бледо. Се мачеше само за нас но и ние за нејзе. Беше против моите 2 работни места и инсистираше на друг начин но некогаш работите едноставно не се како што ги замислуваме.

 

(Зимата помина бледо. Безбројните ненаспани ноќи бидејќи таа машина престануваше да трепка,ненаспани ноќи бидејќи мама пробуваше да го земе последниот здив.Поминуваше низ кулминацијата на нејзината болест. Највисоката точка и најболната од ракот.Пролетта настапи а со нејзе и месецот Март.Работев уште поупорно за да добиеме доволно пари за третманот на мама. Еден чекор поблиску до завршувањето на овој кошмар. Еден чекор до среќа.)

 

Се сретнавме со бато еден попладневен ден. 1 ден пред 8 Март.

Тој весело ме гушна и неможев а да не прашам за што беше исклештен така.

 

Бато: Мари, (моето вистинско име е Марија) уште една твоја и една моја долга смена и ќе можеме да платиме за терапијата на мама!

Се истркалаа солзи радосници, се гушнавме и во себе си реков дека конечно успеав,дека конечно успеавме.  Се вративме дома и двајцата во 12 вечер. Во моментот ова беше најдобриот осмомартовски подарок,а понатаму ќе има подобри.

Кога влеговме се беше супер,тивко и мирно. Отидовме да ја посетиме мама и тогаш останавме без зборови. Кејти беше легната до нејзе на нејзиниот кревет и липаше а кога нè виде уште погласно продолжи.

Розите што и ги имав купено ми паднаа од рака. Викавме,плачевме но ништо не можеше да се стори. Бевме оние мали бескорисни дечиња како кога не остави тој со мама. А сега и таа нè напушти,засегаш.

 

Еден чекор напред а три наназат...

 

Животот не се одвива како што го замислуваш





 

Автор и уредник:Ања Јовановска VIII-4

Popular posts from this blog

Пролетен пејзаж

-
Image
     Една од најубавите теми за која можеме да напишеме некој интересен состав е пролетта.     Веќе топлите сончеви зраци ја милуваат раззеленетата природа. Расцветаните дрвја и даваат посебна убавина. Во зелената трева разнобојните цвеќиња ја шират својата опојна миризба, затоа и веселото црцорење на птиците го повикуваат благото ветре да прошета низ ливадата. Пчелките сега слободно можат да си ја работат својата улога кај цветовите, а тие пак среќни им ги отвараат ширум листовите. Знаат дека пчелките ќе им го соберат нектарот за да има мед, но и дека ќе може да се добијат уште разнобојни цветчиња. И поточето, кое во близина на ливадата разиграно и нежно ги потпрскува со своите бранчиња, давајќи им до знаење дека се многу убави. Поточето мирно и спокојно си жубори и не сака да ја уништи таа среќна идила. Шаренилото од бои го надополнуваат и туку што новосоздадените пеперутки. Секоја пеперутка е убава за себе, како уникатни примероци на разиграната ливада...
Прочитај повеќе »

Мојот живот за време на пандемија

-
Image
  Последнава година беше многу тешка. Се појави оваа ужасна пандемија и целиот живот ми се измест и од нормалниот тек. Toa што требаше да трае две седмици прерасна во огромен проблем кој трае подолго од една година. Болеста секојдневно се влошува и секој час, секоја минута, секоја секунда што поминува ги живеам во страв, тензија и неизвесност. Со другарите се дружам многу ретко. Се слушаме по телефон, зборуваме на социјалните мрежи, но ми недостасува да се видиме лице в лице, да си кажеме по некоја шега, да направиме „ да пукне “ со рацете и раперски да си ги допреме тупаниците.  Игралиштето за кошарка пред мојата зграда зјае празно. Ова е погрешно, не смее да биде вака. Неприродно е детско игралиште да биде волку пусто. Ми недостасува радосниот цвркот од детски гласови кој ме будеше секое утро. Прво излегуваа мајките со нивните весели и разбрборени бебиња и помалите дечиња, а потоа се растрчувавме ние поголемите, мангупите, и правевме галама под кошот.  Паркот со играчк...
Прочитај повеќе »

Едно поинакво лето

-
Image
    Да ми кажуваше некој дека едвај ќе чекам да заврши распустот, ќе му се изнасмеев во лице. Па, сите знаат дека летото е најомилено годишно време на учениците, бидејќи тогаш сме слободни од секакви обврски. Кога ми заврши и последната училишна активност, планирав цело лето да го поминам во излежување и безделничење. Да играм со другарите онлајн, да играм кошарка, да спијам, да јадам сладолед, да гледам Јутјуб, да спијам, да седам до доцна надвор, да се дружам, да спијам... Сфативте дека планирав многу да спијам , нели? Но, моите родители имаа поинаква замисла. Уште кога се врати мајка ми од Белградскиот маратон кој се одржа на 6 јуни, ми најавија дека летово ќе имаме гости од Србија, нивни пријатели кои имаат ќерка на моја возраст. Јас, се разбира, како типичен тинејџер само превртев со очите, но кога ми кажаа дека со нив ќе одиме 15 дена во Охрид веќе почнав сериозно да негодувам. Како го замислуваат тој одмор? Тие да се дружат со пријателите, а јас да ја забавувам нив...
Прочитај повеќе »

„Тумбуфафа и истражувачите“ - разговор со Андреј Лефтеров

-
Image
  Општина Гази Баба со помош на млади ентузијасти и актери го реализираше проектот „Тумбуфафа и истражувачите“, за децата да можат понепосредно да се запознаат со убавините на нашата општина. Денес гостин на блогот ни е младиот и талентиран актер Андреј Лефтеров, кој во серијата го глуми ликот на Давид. Тој малку подетално ќе ни раскаже за неговото искуство во оваа мини-серија за деца.  1.    Здраво Андреј, како си? Како ти поминува летниот распуст? -    Здраво и од мене, одлично сум, конечно сме на распуст, нема тестови, нема испрашување, нема домашни задачи. Летниот распуст ми поминува забавно, спијам до колку сакам, немам обврска да станам рано за да се приклучам на Teams, поголемиот дел од денот го поминувам надвор со другарите. 2.    За почеток кажи ни што значи Тумбуфафа и која е целта на проектот? Дали ти лично научи нешто ново од оваа серија за деца? -    Под тоа име глуми главниот лик во серијата - истражувач...
Прочитај повеќе »

Само еднаш сум дете

-
Image
    Детство... Детството е најубавиот дел од нашата животна приказна. Возрасните може да се сеќаваат и споменуваат за посебни моменти и спомени поминати со посебни луѓе во посебно време. Децата пак со задоволство можат да уживаат во него, иако во некои ситуации сакаат да се повозрасни. Но со текот на времето и тоа ќе дојде. Сепак мислам дека секој возрасен човек без разлика на годините, длабоко во себе го има тоа мало детенце кое некогаш бил.   Само еднаш сум дете. Палаво, безгрижно, без големи проблеми, среќно и весело. Детството е период во кој можеме да учиме од нашите грешки, но и од грешките на другите. Кога си дете го гледаш светот на поинаков начин.   Секој период има своја убавина која има свои предности, но и свои недостатоци. Затоа треба да уживаме во секој дел од нашата животна приказна! Автор: Михаела Димчова VII-2 Уредник: Михаела Димчова VII-2
Прочитај повеќе »

Нашето ново катче

-
Image
  Започнуваме нова, креативна идеја произлезена од умовите на интелигентните ученици. Ова катче го правиме со цел ние учениците да ги изразиме нашите креативни идеи и мислења, преточени во интересни текстови кои со мерак ќе ги читате. Блогот ќе изобилува со многу објави, факти, начин на живот и стил, како и широк спектар на разни теми од областа на науката, уметноста, литературата, јазиците... сè што може да ги интересира децата. Не заборавајте дека вашата поддршка е наша најголема мотивација. Ве повикуваме да ни испраќате с è што мислите дека треба да објавиме на нашиот блог, а нашите уредници со нетрпение ќе ве очекуваат. Овој блог ќе нуди целосна слобода на изразување за сите вас, кои се чувствувате како уметници и креативци и сакате безрезервно да се изразувате. Вашите текстови ќе можете да ги испраќате на меил адресите од нашите уредници објавени на блогот, а тие ќе бидат објавени и потпишани со ваше име и презиме. Ве очекуваме во оваа креативна, блогерска ...
Прочитај повеќе »