Дружината на Дане Крапчев

  Децата од целиот свет   Девојчиња или момчиња, големи или мали на децата ништо не треба да им фали, сите имаат исти права сите заслужуваат да живеат во околина здрава.   Зошто да страдаат во војни зарем некој тие ги сака во вакви времиња страшни   треба да си подадеме рака.   Да бидеме силни, смели да не се делиме по раса, боја имаме една планетата а тоа е Земјата своја.   Имам порака една за нас децата многу вредна да нема страшни, крвави борби да има повеќе детски гласови, повеќе детски творби.   Автор и уредник: Катарина Пислевиќ 7-2

     Мартинка — висулец од засукани конци кои се ставаат на 1 март за здравје во многу земји меѓу кои Македонија, Србија, Бугарија, Романија и Грција .Изработена е во две основни бои-црвена и бела од волнено или памучно предиво.      Уште овој празник се нарекува и празник на Баба Марта. Црвената боја - крв, живот;  бела - чистота, среќа. Традицијата е на првиот ден од март кога најстарата жена во семејството врзува на рацете на децата засукан бел и црвен конец за здравје и против уроци. Мартинките се носат до 22 март односно до појавата на првото процветано дрво или на првиот виден штрк, а во Македонија и до здогледување на првата ластовица. Потоа се ставаат под камен или се закачуваат  на дрво. Ако после еден месец под каменот има мравки, тоа значи дека годината ќе биде бериќетна. Понекогаш мартинката се пушта во најблиската река "за да оди, како тече реката". Традицијата вели уште дека среќа носи таа мартинка која ти е подарена. Затоа сите си подаруваат мартинки (роднини

  Драг   Давид Одамна не сме виделе. Откако со семејството се преселивте во друга држава, нашите контакти се проретчија. Разбирливо, со новата средина доаѓаат и нови предизвици. Ти пишувам, затоа што сакам да ти кажам дека неодамна дојдов до едно откритие. Се сеќаваш на нашата прва средба? Две уплашени дечиња што расплакани се кријат зад мајките пред вратата на градинката и кришум љубопитно се погледнуваат. Тогаш не знаевме дека таа врата ќе ни отвори и големо пријателство. Бевме соседи и нашите мајки секојдневно н è носеа на прошетки во парковите низ населбата. Тие нешто си шепкаа меѓу себе и не ни дозволуваа да трчаме, да се бркаме, да скокаме... а ние им се лутевме. Многу често гледав модринки по твоите раце и нозе, се прашував од што ти се, ја прашував и мајка ми, но таа велеше дека сум многу мал за да разберам. Како поминуваше времето, како растевме, децата надвор почнаа за тебе да зборуваат дека си посебен, дека имаш некоја ретка болест, но јас, освен повремените модринки

 Ние учениците од седмите одделенија пишувавме на тема  „Некои деца имаат несреќно детство“ на часот по Македонски јазик  па еве неколку од нашите состави.  Уживајте!         Некои деца имаат несреќно детство         Овој наш свет е и убав и весел и среќен ако имаш услови и  знаеш како да го живееш . Секој што дошол на овој свет треба убаво да го проживее својот живот . Да има семејство , другари , пријатели . Да расте , да се образува , да се развива .        Во овој свет има среќни и тажни судбини . Има и сити и гладни деца . Имало војни и страдања . Но , луѓето полека се освестувале дека со насилство не се постигнува ништо добро . Само со љубов и добрина се победува секое зло . Само децата се со чисти души и не прават зло . Затоа на сите деца во светов јас им посакувам многу здравје , љубов , среќа , топол дом и само добрини и разбирања за сите што не се како нив . Да си помагаме едни на д