Спокојното утро

-

    Седев на креветот и разгледував слики од предходното лето.Меѓу тој колем куп најдов една со моите најдобри другари.Следната што се најде во мојата рака беше една слика со мојата фамилија-на одмор.Најдов слика од мене а на нејзе позирам на песочната плажа со моите најнови купаќи.Имаше и една од како возиме ролери со мојата другарка.Имаше слика со една посебна личност, после нејзе сум ја ставила сликата од мене и моето милениче.Една по една сликите се редеа во мојот споменар.Под секоја од нив имаше бел дел кој ми дозволуваше да пишувам интересни пораки.Полека,нанесувајќи малку лепило ги лепев сликите на празната страница.Додека чекав да исушат почнав да пишувам за интересните работи кои се случија за време на летото.Да...имав многу за пишување.Раката одеднаш запре на една недопрена но незаборавена слика.Тој ден излегов на една од моите многу утрински прошетки.По некое време седнав на клупа за да ја згаснам жедта и да одморам.Неднаш телефонот светна и се појави пораката:

“Станата?” 

Одговорив со:

  “Да”

Телефонот светна пак овојпат со пораката:

 “Да не си на утринска прошетка?”

Одговорив со насмеаното емоџи (😁)

Следеше:

“Да не ти треба друштво?”

Го пратив емоџито кое намигнува (😉)

“Се чекаме пред продавницата Shop till you drop?”

“Може”

Тргнав накај добро познатата продавница.По неколку минути се сретнавме.

Прошетавме низ населбата,возевме скејтбордови, зборувавме.Не зборуваме за фактот дека стомакот милион пати ми се преврте а мозокот почна да прави ѕвезди во главата.По неколку часа утрото веќе завршуваше.Сите почнаа да се будат и тоа го нагласи времето за одење дома. Пред да тргнам ми намигна.Со насмевка се вратив дома.Доручекот веќе направен, седеше на масата.Сестра ми го пиеше утринското млеко,мачето спокојно јадеше.Ехх, никој доручек не бил поубав од овој...







Автор и уредник:Ања Јовановска VIII-4

Popular posts from this blog

Пролетен пејзаж

-
Image
     Една од најубавите теми за која можеме да напишеме некој интересен состав е пролетта.     Веќе топлите сончеви зраци ја милуваат раззеленетата природа. Расцветаните дрвја и даваат посебна убавина. Во зелената трева разнобојните цвеќиња ја шират својата опојна миризба, затоа и веселото црцорење на птиците го повикуваат благото ветре да прошета низ ливадата. Пчелките сега слободно можат да си ја работат својата улога кај цветовите, а тие пак среќни им ги отвараат ширум листовите. Знаат дека пчелките ќе им го соберат нектарот за да има мед, но и дека ќе може да се добијат уште разнобојни цветчиња. И поточето, кое во близина на ливадата разиграно и нежно ги потпрскува со своите бранчиња, давајќи им до знаење дека се многу убави. Поточето мирно и спокојно си жубори и не сака да ја уништи таа среќна идила. Шаренилото од бои го надополнуваат и туку што новосоздадените пеперутки. Секоја пеперутка е убава за себе, како уникатни примероци на разиграната ливада...
Прочитај повеќе »

Мојот живот за време на пандемија

-
Image
  Последнава година беше многу тешка. Се појави оваа ужасна пандемија и целиот живот ми се измест и од нормалниот тек. Toa што требаше да трае две седмици прерасна во огромен проблем кој трае подолго од една година. Болеста секојдневно се влошува и секој час, секоја минута, секоја секунда што поминува ги живеам во страв, тензија и неизвесност. Со другарите се дружам многу ретко. Се слушаме по телефон, зборуваме на социјалните мрежи, но ми недостасува да се видиме лице в лице, да си кажеме по некоја шега, да направиме „ да пукне “ со рацете и раперски да си ги допреме тупаниците.  Игралиштето за кошарка пред мојата зграда зјае празно. Ова е погрешно, не смее да биде вака. Неприродно е детско игралиште да биде волку пусто. Ми недостасува радосниот цвркот од детски гласови кој ме будеше секое утро. Прво излегуваа мајките со нивните весели и разбрборени бебиња и помалите дечиња, а потоа се растрчувавме ние поголемите, мангупите, и правевме галама под кошот.  Паркот со играчк...
Прочитај повеќе »

Едно поинакво лето

-
Image
    Да ми кажуваше некој дека едвај ќе чекам да заврши распустот, ќе му се изнасмеев во лице. Па, сите знаат дека летото е најомилено годишно време на учениците, бидејќи тогаш сме слободни од секакви обврски. Кога ми заврши и последната училишна активност, планирав цело лето да го поминам во излежување и безделничење. Да играм со другарите онлајн, да играм кошарка, да спијам, да јадам сладолед, да гледам Јутјуб, да спијам, да седам до доцна надвор, да се дружам, да спијам... Сфативте дека планирав многу да спијам , нели? Но, моите родители имаа поинаква замисла. Уште кога се врати мајка ми од Белградскиот маратон кој се одржа на 6 јуни, ми најавија дека летово ќе имаме гости од Србија, нивни пријатели кои имаат ќерка на моја возраст. Јас, се разбира, како типичен тинејџер само превртев со очите, но кога ми кажаа дека со нив ќе одиме 15 дена во Охрид веќе почнав сериозно да негодувам. Како го замислуваат тој одмор? Тие да се дружат со пријателите, а јас да ја забавувам нив...
Прочитај повеќе »

„Тумбуфафа и истражувачите“ - разговор со Андреј Лефтеров

-
Image
  Општина Гази Баба со помош на млади ентузијасти и актери го реализираше проектот „Тумбуфафа и истражувачите“, за децата да можат понепосредно да се запознаат со убавините на нашата општина. Денес гостин на блогот ни е младиот и талентиран актер Андреј Лефтеров, кој во серијата го глуми ликот на Давид. Тој малку подетално ќе ни раскаже за неговото искуство во оваа мини-серија за деца.  1.    Здраво Андреј, како си? Како ти поминува летниот распуст? -    Здраво и од мене, одлично сум, конечно сме на распуст, нема тестови, нема испрашување, нема домашни задачи. Летниот распуст ми поминува забавно, спијам до колку сакам, немам обврска да станам рано за да се приклучам на Teams, поголемиот дел од денот го поминувам надвор со другарите. 2.    За почеток кажи ни што значи Тумбуфафа и која е целта на проектот? Дали ти лично научи нешто ново од оваа серија за деца? -    Под тоа име глуми главниот лик во серијата - истражувач...
Прочитај повеќе »

Само еднаш сум дете

-
Image
    Детство... Детството е најубавиот дел од нашата животна приказна. Возрасните може да се сеќаваат и споменуваат за посебни моменти и спомени поминати со посебни луѓе во посебно време. Децата пак со задоволство можат да уживаат во него, иако во некои ситуации сакаат да се повозрасни. Но со текот на времето и тоа ќе дојде. Сепак мислам дека секој возрасен човек без разлика на годините, длабоко во себе го има тоа мало детенце кое некогаш бил.   Само еднаш сум дете. Палаво, безгрижно, без големи проблеми, среќно и весело. Детството е период во кој можеме да учиме од нашите грешки, но и од грешките на другите. Кога си дете го гледаш светот на поинаков начин.   Секој период има своја убавина која има свои предности, но и свои недостатоци. Затоа треба да уживаме во секој дел од нашата животна приказна! Автор: Михаела Димчова VII-2 Уредник: Михаела Димчова VII-2
Прочитај повеќе »

Нашето ново катче

-
Image
  Започнуваме нова, креативна идеја произлезена од умовите на интелигентните ученици. Ова катче го правиме со цел ние учениците да ги изразиме нашите креативни идеи и мислења, преточени во интересни текстови кои со мерак ќе ги читате. Блогот ќе изобилува со многу објави, факти, начин на живот и стил, како и широк спектар на разни теми од областа на науката, уметноста, литературата, јазиците... сè што може да ги интересира децата. Не заборавајте дека вашата поддршка е наша најголема мотивација. Ве повикуваме да ни испраќате с è што мислите дека треба да објавиме на нашиот блог, а нашите уредници со нетрпение ќе ве очекуваат. Овој блог ќе нуди целосна слобода на изразување за сите вас, кои се чувствувате како уметници и креативци и сакате безрезервно да се изразувате. Вашите текстови ќе можете да ги испраќате на меил адресите од нашите уредници објавени на блогот, а тие ќе бидат објавени и потпишани со ваше име и презиме. Ве очекуваме во оваа креативна, блогерска ...
Прочитај повеќе »