Моето училиште - моја гордост
Иако бев малечок,
уште на првиот училиштен ден знаев:
овде ќе бидам прифатен, сакан и згрижен,
многу ќе учам и напорно ќе работам.
Го видов тоа уште на првиот училиштен ден,
во светлите и насмеани очи на мојата прва наставничка
и во нејзината топла и цврста прегратка.
И навистина беше така:
ден по ден, месец по месец, година по година,
како ги запознавав моите наставници,
во нив го препознавав она што го сфатив
уште на првиот училиштен ден:
дека за нив сите ние децата сме исти,
иако сме различни.
И дека во нивните очи сите сме подеднакво важни,
дека треба да се дружиме,
но и многу да учиме,
заедно да растеме
и да ги шириме нашите хоризонти
под будното око на нашите наставници.
Многу бараат од нас,
но и многу ни даваат:
нивното внимание, знаење и мудрост,
љубов, грижа и поддршка,
посветеност и поттик да бидеме подобри луѓе.
Нивните совети и поуки
дека можеме и ѕвездите да ги допреме ако вистински сакаме,
дека мислите можеме слободно да ги изразиме,
дека треба да бидеме независни и храбри
и да не се плашиме од препреките во животот.
Идните математичари, музичари и јазичари,
научници, инженери и спортисти,
информатичари, историчари и филозофи,
уметници, слаткари и психолози...
радосно ќе излезат од нашите клупи и гордо ќе кажат:
Јас бев ученик во „Дане Крапчев“!
Автор и уредник: Алексеј Стојановиќ VIII-3
